فرق رجاء و غرور داشتن

نویسنده : حضرت امام خمینی (ره)

ای عزیز!

ملتفت باش که رجاء را از غرور تمیز دهی .ممکن است اهل غرور باشی و گمان کنی اهل رجا هستی و تمیز آن از مبادی آن سهل است .ببین این حالتی که در تو پیدا شده و بدان خود را راجی [1]می دانی از تهاون [2]به اوامر حق و کوچک شمردن حق و اوامر او پیدا شده یا از اعتقاد به سعه رحمت و عظمت آن ذات مقدس ؟و اگر تمیز آن نیز مشکل است ، از آثار می توان تمیز داد. اگر عظمت حق در دل باشد و قلب مؤ من به احاطه رحمت و عطای آن ذات مقدس باشد، قیام به اطاعت و عبودیت می کند.چون تعظیم و عبادت عظیم و منعم از فطریات است و تخلف ناپذیر است . پس اگر به قیام به وظایف عبودیت وجد و جهد در طاعت و عبادت ، اعتماد به اعمال خود نداشته باشی و آنها را به چیزی نشمردی ، وامید به رحمت حق و فضائل و عطای او داشته باشی و خود را به واسطه اعمال خود، مستوجب هر ذم [3] و لوم [4] و سخط و غضب بدانی ، و تکیه گاه تو رحمت وجود علی الاطلاق باشد، دارای مقام رجا هستی ، و شکر خدای تبارک و تعالی کن و از ذات مقدس بخواه که آن را در قلب تو محکم کند، و مقام بالاتر از آن را به تو عنایت فرماید و اگر خدای نخواسته متهاون به اوامر حق بودی ، و بی اهمیت و ناچیز شمردی فرموده های ذات اقدس را، بدان که آن غرور است که در دل تو پیدا شده از مکائد شیطان و نفس اماره تو. اگر ایمان به سعه رحمت و عظمت داشتی ، اثری از آن نمایان بود در تو.مدعی که عملش مخالف با دعوایش باشد خود مکذب خود است [5].

منبع :
• چهل حدیث حضرت امام خمینی (ره )،چاپ اول ، تابستان 1368، مرکز نشر فرهنگی رجاء ، لیتو گرافی وچاپ گلشن .

پی نوشت :
• [1]- امیدوار
• [2] - در اصل : و یا از تهاون
• [3] - نکوهش
• [4] - ملامت و سرزنش
• [5] - چهل حدیث ، ص 199