24 آبان 1393, 14:4
كلمات كليدي : تاريخ، سريه، پيامبر(ص)، محمد بن مَسلَمَه، مَحارب، بني بكر
نویسنده : هادي اكبري
«سریة» به قطعه‌ای از سپاه گفته می‌شود که به دستور رسولخدا(ص) به سوی مکانی و برای انجام مأموریتی اعزام می‌شدند، بدون آن که پیامبر(ص) همراه آنان باشد.[1]
رسولخدا(ص) "محمد بن مَسلَمَه" را به همراه سى نفر[2] که "عبّاد بن بشر" و "سلمة بن سلامه بن وقش" و "حارث بن خزیمه"[3] نیز جزء آنها بودند، در ماه محرم سال پنجم هجری[4] به سوى قبیله "بنى‌بکر بن کلاب" اعزام فرموده و به آنان دستور دادند، برای آن که دشمن از حرکت آنان آگاهی پیدا نکند، شب‌ها حرکت کرده و روزها پنهان باشند و هنگامی که به بنی‌بکر رسیدند، به آنها حمله کنند.[5]
محمد بن مَسلَمَه طبق دستور پیامبر(ص) عمل کرده و به سوی بنی‌بکر به راه افتاد. محمد بن مَسلَمَه هنگامى که به شَّرَبّةُ[6] رسید، گروهى را دید که از آن مکان کوچ مى‌کردند. او یکى از یاران خود را به سوی آنان فرستاد تا از آنان در مورد نَسَبشان سؤال کند. فرستاده‌ی محمد بن مَسلَمَه نیز به سوی آن گروه رفته و پس از پرسش از آنان، به نزد محمد بن مَسلَمَه بازگشته و گفت: آنان گروهى از قبیله‌ی محارب هستند. قبیله‌ی محارب در نزدیکی محمد بن مَسلَمَه پباده شده و بارهاى خود را گشودند و چهارپایان خود را برای چرا در صحرا رها کردند. محمد بن مَسلَمَه به آنان تعرضی نکرد تا هنگامی که آنان به راه افتادند. پس از آن که بنی‌محارب شروع به حرکت کردند، به آنان حمله کرد و یکى از آنان را کشت. باقی افراد قبیله که حمله محمد بن مَسلَمَه را مشاهده کردند، رو به فرار نهادند؛ اما محمد بن مَسلَمَه و یارانش به تعقیب آنان نپرداختند. غنائم به دست آمده از بنی‌محارب، تعدادی گوسفند و شتر بود که به دست محمد بن مَسلَمَه و یارانش افتاد. سپاه اسلام به راه خود ادامه داد تا به جایى رسید که بر بنى‌بکر اشراف داشت. محمد بن مَسلَمَه، "عبّاد بن بشر" را به نزد بنی‌بکر فرستاد و عبّاد بن بشر خود را به بنی‌بکر رساند و در میان آنان اقامت کرد. هنگامی که بنی‌بکر چهارپایان خود را رها کرده و شیر دوشیدند و شتران آنها آب آشامیده و زانو زدند، عبّاد بن بشر خود را به نزد محمد بن مَسلَمَه رساند و به او وضعیت و استقرار بنی‌بکر را اطلاع داد. محمد بن مَسلَمَه نیز به آنها حمله کرده و ده نفر از آنان را کشته و مقدارى شتر و گوسفند به غنیمت گرفت و به سوى مدینه بازگشت. او به سرعت حرکت کرده و مسیری را که طی آن به دو شب راهپیمایی نیاز داشت، در یک شب طی کرد و تا صبح خود را به ضَرِیَّه[7] رساند.[8]
محمد بن مَسلَمَه، خود می‌گوید: در آنجا بیم داشتیم که ما را تعقیب کنند، ناچار شترها را جلو انداختیم و گوسفندها را به شدت مى‌راندیم و حیوانها چنان با سرعت حرکت مى‌کردند که انگار اسب هستند. این حرکت ادامه داشت تا اینکه به عداسه رسیدیم؛ اما در رَّبَذَه ( روستایی است در اطراف مدینه)[9] گوسفندها عقب ماندند، در نتیجه آنها را با چند نفر از یاران خود جا گذاشتیم که آنها را بعداً بیاورند و شتران را جلو انداختیم و آنها را به مدینه و به حضور پیامبر(ص) آوردیم. او یکصد و پنجاه شتر آورده بود و سه هزار گوسفند.[10]
آنان هنگامی که به مدینه رسیدند، پیامبر(ص) خمس غنائم را جدا فرمود و بقیه را میان اصحاب خود تقسیم فرمود. شتران پروار را در تقسیم معادل ده گوسفند قرار دادند و به همه آنها مقداری از غنائم رسید.[11]
کتابخانه هادی
پژوهه تبلیغ
ارتباطات دینی
اطلاع رسانی
فرهیختگان